ENCA-symposium ‘Less is more… oxytocine’

Vorige week dinsdag was Ellen aanwezig op dit symposium met drie gerenommeerde spreeksters. Kerstin Uvnäs Moberg, arts en onderzoeker/wetenschapper, professor in de fysiologie en schrijfster van het boek ‘De Oxytocine Factor’ uit Zweden. Tine Greve, verloskundige en borstvoedingsconsulente, acupuncturist uit Noorwegen. En Sara Wickham (bezoek zeker haar website eens!) verloskundige en onderzoeker/wetenschapper uit het Verenigd Koninkrijk.

We waren benieuwd naar nieuwe feiten en tips om in te zetten tijdens ons eigen werk met zwangeren, maar uiteraard ook voor het nascholingsaanbod van de W.H.A. Het was een uitstekende dag. Speciaal voor de liefhebbers hierbij een korte samenvatting.

Dat oxytocine “sterk spul” is met vele positieve effecten wisten we al, maar na dit symposium werd het ons nog duidelijker hoe belangrijk het is om te allen tijde de fysiologie van een normale baring te bewaken. Alleen op die manier kan oxytocine haar sleutelrol vervullen. “Een normale bevalling is een bevalling waarbij het geboorteproces spontaan begint. De moeder baart haar baby en placenta op haar eigen moment, eigen kracht, en eigen manier. De baby wordt na de bevalling niet van haar gescheiden, anders dan om dringende medische redenen.” (ENCA, 2001) Baren gaat beste als de samenwerking tussen uterus en hersenen in een optimale balans is. De baarmoeder informeert het brein over de status en welke actie nodig is: meer of juist minder oxytocine leveren. Druk op de cervix geeft extra oxytocine, maar juist een wat "overspannen en verzuurde” uterus met verminderde doorbloeding zal het commando “rust” geven! Er werd gesproken over deze zinvolle pieken en rustfases tijdens de partus, die in de huidige bevallingscultuur onnodig angst kunnen aanjagen, met alle gevolgen van dien. Oxytocine heeft haar tijd nodig, terwijl het proces van bevallen tegenwoordig meer gericht is op de snelste weg naar het resultaat. Tempo maken, in plaats van een proces of transitie doormaken waar tijd voor nodig is.

Maar oxytocine doet nog meer:

• Het heeft een sterk effect op emoties, zoals verlagen van angst en stress
• Het geeft een goed gevoel en een sterke neiging tot “bonding” plus een verhoogde neiging tot verdediging als er gevaar dreigt voor de moeder of de baby.
• Het maakt ook gevoeliger voor sensorische input en diverse variaties aan input (aanraking, geluid, etc). Dit werd met praktijkvoorbeelden uitgelegd.
• Bij het inzetten van een intense skin-to-skin benadering direct na de bevalling, zie je positieve effecten voor moeder en baby. Denk aan temperatuurregulatie van de baby, maar ook aan stressreductie en aan een anti-inflammatoire werking bij beiden dankzij oxytocine.
• Opmerkelijk was tenslotte nog het feit dat direct na een vaginale partus vrouwen met epiduraal geen pijn rapporteren, maar zich dat zij zich circa twee maanden later wel de baringspijn kunnen herinneren. Vrouwen zonder epiduraal rapporteren direct na de bevalling wel dat het pijnlijk was, maar kunnen zich dit juist na twee maanden niet goed meer herinneren. Ook dit is een effect van het lichaamseigen oxytocine.

Wil je meer weten over de fysiologie rond de geboorte en hoe je je kennis daaromtrent praktisch kunt inzetten? Hou ons opleidingsaanbod voor 2019 in de gaten! We zijn met fantastische nieuwe gastdocenten in gesprek...